Tahminimce seksenlerin sonundaydı, Ortaokul hazırlık sınıfını bitirip, yıl sonunda Takdir alırsam babam bana YAMAHA marka bir org almaya söz vermişti. O zamanlar çok modaydı. Bütün genç pop grupların bir Yamaha sı vardı. Okul korosunda yer alıyordum, müzik kulağım da iyidi. O Orgu aldığımız günü asla unutamam. Benim için çok büyük bir olaydı ve yıllarca odamda faal bir şekilde durdu. 90 lar dönemindeki bütün pop şarkılarını bir şekilde bulup org ta çalar daha sonra da elimde saç fırçasıyla annemlerin odasındaki boy aynasında kendime bakarak şarkı söylerdim. İlerde daha profesyönel bir şekilde eğitim alıp piyano çalma hayalim vardı... Olmadı. Hala ne zaman bir piyano görsem çok heyecanlanırım, hayranlıkla bakarım. Belki bir gün bu koşuşturmaca bittiğinde, daha sakin, tekrar kendim için yaşamaya başladığımda piyano kurslarına giderim.
Kısacası emekliliğimde... Tabii o zaman o titrek eller Senfonileri Ankara Havasına çevirebilir o ayrı :)
Hepinize iyi haftasonları!